Inmiddels zijn we al weer een week in Mexico, Best gek, een kwart van de tijd zit er al op dus, als het goed is. Op dit moment hebben we niet zoveel te melden over de behandeling. We hoeven niet naar het ziekenhuis tot volgende week donderdag als het goed is, dus het zijn op zich rustige dagen. Tegelijkertijd moet Govert's lichaam nu juist heel hard werken, en dit kost best wel wat energie. De eerste chemokuren vallen het immuunsysteem al aan en daar protesteert het lichaam nu regelmatig tegen waardoor de MS weer wat actiever wordt af en toe.

Dolce ( verpleegster van het ziekenhuis ) komt dagelijks hier in het appartement om Govert zijn injecties te geven; om 7 uur 's morgens en om 7 uur 's avonds. Dit is om de stamcellen explosief te laten groeien, zodat ze uit het beenmerg kunnen treden om daarna in de bloedbaan terecht te komen. Dit kan leiden tot de nodige botpijn maar dat valt tot nog toe mee. Er is echter wel van alles gaande in het lichaam door deze stamcelrijping. En dus moeten de nodige medicijnen ingenomen worden. Dolce controleert iedere morgen de bloeddruk, pols en zuurstofgehalte in het bloed en de temperatuur.

Grappige bijkomstigheid is hierbij dat Dolce niet zo goed Engels spreekt, en aangezien ons Spaans nu ook niet uiterst best is, gaat de communicatie soms met handen en voeten. Ze heeft een voorgedrukt blaadje bij zich waar de meest voorkomende klachten en vragen opstaan, in het Engels en in het Spaans. Best slim opgelost :-) De eerste keer was Mariana er nog bij; zij begeleidt ons gedurende het hele traject samen met Mario. En zo nodig kunnen we hun altijd bereiken.

Dit is meteen een mooi bruggetje om te vertellen hoe goed ze hier voor ons zorgen. We kunnen Mariana en Mario ten allen tijde bellen en appen, voor welke soort hulp dan ook, zo ook Dr. Elias, al is het midden in de nacht. Ze staan ons met raad en daad bij, Ze zeggen zelf dat ze het verblijf hier voor ons zo aangenaam en comfortabel mogelijk willen maken, en dat doen ze ook echt, 24/7. Dat geeft een heel fijn en goed gevoel, zeker als je zo ver van huis bent. Erg prettig. Zo ook Irving en Enrique, onze 2 chauffeurs, die ons overal naartoe brengen.

En dan moet ik ook meteen zeggen dat wij ontzettend blij zijn dat we in dit tijdperk leven, waarin er zoveel digitale middelen zijn om met het thuisfront in contact te blijven. Lang leve Skype, Face Time, WhatsApp, en WhatsApp- videobellen! Wie had gedacht dat wij dat nog eens zouden gaan zeggen, maar we zijn daar echt heel erg blij mee. Dagelijks op deze manier contact met thuis onderhouden.. echt fijn. En dat terwijl we zo ver weg zitten.. En gewoon bankzaken afhandelen, met de random reader of zelfs alleen met de mobiele telefoon, kunnen we gewoon facturen in Nederland betalen die onze kinderen even aan ons doorgeven (foto app).

Gisteren ( vrijdag ) zijn we naar een shopping mall geweest hier in Monterrey ( Enrique bracht ons ). Dit was echt iets voor Govert: shops van de bekende merken, waaronder Louis Vuitton, maar ook Victoria's Secret en de Zara, kortom; allemaal dameswinkels. Gelukkig vond Gene, de vader en tevens carer van Heather, er ook niet veel aan, en waren er ook nog heerlijke banken in het winkelcentrum. Dan is een goed gesprek hebben over de bouw een hele welkome afwisseling.

En als je dan op zaterdag in Mexico ook nog gewoon live de voetbalwedstrijd kunt zien van je favoriete club ( Remco en Lise bedankt! ) , wie doet je dan wat.. :-)

AZ - PSV 2 - 4. En morgen dus kijken wat Ajax en Feyenoord er van maken.

Wordt vervolgd...